W tym artykule nauczymy Cię, jak przedstawiać i wyjaśniać „sic”, w tym jak prawidłowo je oznaczać i jego elementy składowe.
Jak przedstawić „sic”?
Aby skutecznie przedstawić „sic” w tekście, należy je umieścić bezpośrednio po fragmencie cytowanego materiału, który zawiera błędy lub nietypowe elementy. Użyj nawiasów kwadratowych wokół słowa „sic”, aby odróżnić je od tekstu oryginalnego i zapewnić czytelności czytelności. Na przykład: „W raporcie stwierdzono, że dane były «całkowicie dokładne [sic!»”.
Jak wyjaśnić „sic”?
Wyjaśniając słowo „sic”, wyjaśnij, że oznacza ono, że cytowany fragment jest odtwarzany dokładnie tak, jak pojawił się w źródle, z uwzględnieniem wszelkich błędów i osobliwości. Pomaga czytelnikom zrozumieć, że te anomalie są częścią oryginalnego materiału i nie są błędami wprowadzonymi przez obecnego autora.
Jak wskazać „sic”?
Aby wskazać „sic”, umieść je w nawiasach kwadratowych bezpośrednio po błędzie lub nietypowym tekście w cytacie. Zapis ten informuje czytelników, że w źródle oryginalnym występował błąd lub specyficzny język. Na przykład: „W piśmie napisano: «Twoja płatność upływa 5 marca [sic!»”.
Jak zbudować „sic”?
Budowanie „sic” polega na wybraniu ze źródła fragmentu zawierającego błędy lub w niekonwencjonalnym języku i umieszczeniu „[sic]” w nawiasach kwadratowych bezpośrednio po problematycznym tekście. Upewnij się, że nie zmieniasz oryginalnego cytatu, ale zamiast tego zaznaczasz dokładnie takie sformułowanie, jakie pojawiło się w źródle.
Jakie są składniki „sic”?
Podstawowym składnikiem słowa „sic” jest samo określenie ujęte w nawiasy kwadratowe [sic!]. Nie ma żadnych dodatkowych komponentów; jego celem jest zasygnalizowanie, że wszelkie widoczne błędy lub osobliwości w cytowanym materiale są wierne oryginalnemu źródłu.
Mam nadzieję, że to wyjaśnienie wyjaśnia, jak poprawnie używać „sic” w swoim piśmie.
